On the Paths of Misery
On the bridge of sighing
They made me my mother
An autumn night,
Live your cold heart
They saw my eyes
With plastic rattles
Beautiful and colorful
They lullabied me
And the little eyes
They saw the goods of the world
And they agreed
My milk was bitter
And my little water Glyfo
Where he grew up
And across from my crib,
Fate is my villain
And he was proud of me
My crying was hazy
As if to say something,
But they did not feel me
A sad breath
For the whore life
They charged me
So I started, so I started,
They did not ask me for life, But I got used to you
Like a wounded eagle on the ground,
I'm looking for the strength to hold on still
So I started, so I started,
Others showed me and I saw
My God, let me know which day I will die
And of my death birthday to do
On mud and nails
in the unjust world the fire
I first walked
Stable balance
To catch life,
But I pressed it
Only "A" and "X"
In my school age
I first spelled
For this "ah" and the "why"
Wherever I am, he follows me
Even if I was thirty
This is how time passed
And I go on my way bent over
I had dreams
I happened to be one of them
Swimming in the foam
And in the muddy waters
The blood of the soul is dripping,
Like raindrops
But Who cares
And the invisible wound
Where it bleeds inside me
Who shares it
So that's how I started
Στα Μονοπάτια του καημού
Στη γέφυρα του στεναγμού
Μ'έκαν'η μάνα μου
Μία φθινοπωρινή βραδιά,
Ζωή την κρύα σου καρδιά
Είδαν τα μάτια μου
Με κουδουνίστρες πλαστικές
Όμορφες και χρωματιστές
Με νανουρίσανε
Και τα ματάκια τα μικρά
Είδαν του κόσμου τ' αγαθά
Και συμφωνήσανε
Ήταν το γάλα μου πικρό
Και το νεράκι μου Γλυφό
Πού με μεγάλωνε
Κι απέναντι στην κούνια μου,
Η μοίρα η κακούργα μου
Και με καμάρωνε
Ήταν το κλάμα μου μουντό
Σαν κάτι να 'θελα να πω,
Μα δε με νιώσανε
Μία λυπημένη αναπνοή
Για την πουτανα τη ζωή
Που με χρεώσανε
Έτσι ξεκίνησα λοιπόν, έτσι ξεκίνησα,
Δεν με ρωτήσανε ζωή, Μα Σε συνήθισα
Σαν πληγωμένο αετόπουλο στο χώμα,
Ψάχνω τη δύναμη να κρατηθώ ακόμα
Έτσι ξεκίνησα λοιπόν, έτσι ξεκίνησα,
Άλλα μου δείξανε και αλλά εγώ αντίκρισα
Θεέ μου κι Ας ήξερα ποια μέρα θα πεθάνω
Και του θανάτου μου γενέθλια να κάνω
Πάνω σε λάσπες και καρφιά
στ' άδικου κόσμου τη φωτιά
Πρωτοπερπατησα
Ισορροπία σταθερή
Για να προλάβω τη ζωή,
Όμως την πάτησα
Μόνο το" Α" και το" Χ"
Στη σχολική μου εποχή
Πρωτοσυλλαβισα
Για αυτό το" αχ" και το "γιατί"
Όπου βρεθώ με ακολουθεί
Κι ας τριανταρισα
Έτσι περνούσε ο καιρός
Και γώ στο δρόμο μου σκυφτός
Έκανα όνειρα
Έτυχε να" μαι από αυτούς
Που κολυμπάνε στους αφρούς
Και στα λασπόνερα
Στάζει το αίμα της ψυχής,
Σαν τις σταγόνες της βροχής
Όμως Ποιος νοιάζεται
Και την αόρατη πληγή
Πού μέσα μου αιμορραγεί
Ποιος τη μοιράζεται
Έτσι ξεκίνησα λοιπόν